Dat het 3D printen een flinke vlucht (wel zo toepasselijk hier) heeft genomen bleek afgelopen maand op de catwalk van Victoria’s Secret. Eén van de Angels was gehuld in een 3D-geprint korset inclusief vleugels tijdens de jaarlijkse show van het lingeriemerk. Waar het 3D-printen een kleine twee jaar geleden nog in de kinderschoenen stond, is de techniek inmiddels zo vernuftig dat zelfs met goud, zilver en zandsteen geprint kan worden. Victoria’s Secret was echter niet het eerste modehuis dat de techniek van het 3D printen omarmde.

Kunnen we voor de kerst nu allemaal zelf zo’n setje 3D-printen? Nee, zo simpel ligt het helaas niet. In de meeste gevallen zal er een intellectueel eigendomsrecht op de producten rusten. Indien er bijvoorbeeld sprake is van een model-, auteurs-, of octrooirecht dan is toestemming van de rechthebbende vereist voor het printen ervan. Daarnaast kan er ook een auteursrecht rusten op het digitale ontwerp (de 3D-scan) van het product. Namaken en kopiëren van beschermde producten  mag dus niet zonder toestemming.

Hier ligt voor het intellectueel eigendomsrecht nog wel een uitdaging. Met de 3D-printer kunnen gemakkelijk producten nagemaakt worden, die vervolgens in grote aantallen verspreid kunnen worden. Daarnaast is de verspreiding van de 3D-scan via internet met een paar klikken gepiept. De makkelijke verspreiding en de moeilijkheid van handhaving in de digitale omgeving zal ongetwijfeld nog veel stof doen opwaaien.

Een ander interessant juridisch vraagstuk vormen de minder engelachtige producten die uit de 3D-printer kunnen rollen. Een voorbeeld hiervan is het onlangs verschenen 3D-geprinte wapen.

En ach, alle uitdagingen die het 3D-printen nu en in de toekomst met zich mee zullen brengen worden met een glimlach van deze 3D-geprinte Angel goedgemaakt, toch?

Deze blogpost schreef ik voor Solv.